Trochę historii
Żyzne ziemie w rejonie obecnej Teodozji przyciągały ludzi od czasów starożytnych. Fragmenty ceramiki – glinianych naczyń należących według wszelkiego prawdopodobieństwa do Taurów zostały znalezione w rejonie miasta. I chociaż naczynia u Taurów tłukły się co jakiś czas, nie przynosiło im to bezustannie szczęścia. Szczególnie nieudany okazał się pewien dzień 2500 lat temu. Wtedy właśnie Grekom płynącym z Miletu bardzo spodobała się miejscowa zatoka, postanowili więc oni, przepędzić miejscowych aborygenów z terenów wybrzeża. Najwyraźniej ta inwazja przeszła bez większych konfliktów, z tego też powodu greccy kupcy uznali tę ziemię za dar bogów. Rozprawiając przy lampce wina o dobroci mieszkańców Olimpu, uwiecznili więc ten podarek na morskich mapach, nazywając tę faktorię Teodozja (gr. „Dar Bogów”).
Jest to jedyne miasto na Krymie, które zachowało swoją dawną nazwę. Według wieku, Teodozja stoi w jednym rzędzie z Rzymem, Atenami, Kerczem i Eupatorią. W IV wieku p. n.e. miasto doznało tak znacznego rozkwitu, że stało się konkurentem Pantikapajonu (dawna nazwa miasta Kercz). Bosporski król Leukon I nie zamierzał jednak w walce konkurencyjnej posługiwać się skomplikowanymi strategiami marketingowymi, a po prostu zajął Teodozję. Następnie wprowadził w życie swój projekt inwestycyjny, przekształcając miasto w centrum eksportu zboża i największy port na wybrzeżu. Prawdopodobne hersoniści mieli alternatywny projekt dla rozwoju tego regionu, w związku z tym miasto stało się przedmiotem wojny między Bosporem, a Chersonezem Taurydzkim. Ruiny tego ostatniego znajdują się aktualnie w rejonie Sewastopola.
Współczesność
Obecnie miasto rozwija się szybko jako kurort, mając do tego ogromny potencjał. Na przykład słynna w całym ZSRR Złota Plaża – 15 km szerokiej plaży utworzonej z drobnego, złocistego, czystego morskiego piasku, rozciąga się na wschód od miasta. Jest to idealne miejsce na kąpielisko dla dzieci, gdyż jej dno opada łagodnie i na początku nie ma głębi. Nie tylko z tego region ten słynie. Wspaniałe wody mineralne, z których jedna jeszcze w 1916 roku otrzymała złoty medal dla najlepszej leczniczej wody Europy (obecnie analogiczna woda „Feodosijskaja”). Rozpracowano także lokalizację źródła wody „Ajvazovskaja ”. W przypadkach niektórych schorzeń te wody mineralne są stosowane jako główny element leczniczy. Na przykład w chorobach przewodu pokarmowego.
Doskonała jakość leczniczego błota z jezior Adżigol i Czokrak znana była już w starożytności. Nie należy też zapominać o miejscach występowania niebieskiej gliny (najczęściej spotykanej w rejonie Koktebela), posiadającej unikalne właściwości lecznicze i kosmetyczne. Nic też dziwnego, że sanatoria Teodozji były zawsze cenione jako przepiękne ośrodki lecznicze z potężną bazą medyczną, posiadające wysoko wykwalifikowany i doświadczony personel.
Oczywiście Teodozja jest centrum turystycznym o znaczeniu globalnym. Należy ją polecić każdemu, kto chciałby się przybliżyć do twórczości malarza marynisty Iwana Ajwazowskiego, przesiąknąć duchem powieści Aleksandra Grina (Aleksandra Stiepanowicza Griniewskiego), lub spojrzeć w głąb otchłani wieków, których tajemnice są ukryte w licznych zabytkach i wykopaliskach, czy też doświadczyć majestatu i piękna wybrzeża.
Największe możliwości dla miłośników lotów balonowych i sportu spadochronowego istnieją w rejonie miasta Koktebel. Z niczym też nie można porównać nadzwyczajnego uroku Kara-Daga – unikalnego górskiego masywu.
Teodozja jest połączona liniami kolejowymi z wieloma miastami Ukrainy i Rosji. Autobusem można też łatwo dotrzeć do Symferopola i Dżankoj – dogodnych miejsc przesiadkowych dla podróżnych. W sezonie letnim istnieje też harmonogram morskich rejsów wzdłuż wybrzeża.
Corocznie w Teodozji, końcem maja, jest organizowany wielki Międzynarodowy Festiwal Balonowy „Powietrzne Bractwo”. Warto to wszystko zobaczyć na własne oczy.